Nepal Development Academy

Het geïntegreerde biogasproject in Bicharichautara

Aanleiding van het project: Bicharichautara is een afgelegen plattelandsgebied. Maar liefst 85% van de inwoners leeft onder de armoedegrens en het merendeel hiervan behoort tot de lagere kasten. De bevolking uit deze omgeving moet rondkomen met minder dan 0,40 eurocent per dag. In Andhikhola is er geen elektriciteit en men is afhankelijk van brandhout voor het koken. Met de levensomstandigheden is het zeer slecht gesteld.
Draagvlak voor het project: Voor dit project werkten de plaatselijke organisaties en lokale overheden nauw samen met Friends of Nepali Villages
Gerealiseerd: 30 biogas installaties, 68 toiletten en maar liefst 42 bewustwordingscampagnes op het gebied van milieu, gezondheid en hygiëne. Doordat de vrouwen en kinderen niet langer afhankelijk zijn van hout om te koken en daarmee niet langer voortdurend blootgesteld te hoeven worden aan rook, leven zij gezonder.
Millennium doelen: Armoede bestrijding, toegang tot onderwijs, vermindering kindersterfte en verbetering van de positie van vrouwen (gender gelijkheid).
Samenwerking in Nederland: Cordaid en NDA.
Bijzonderheid: Het concept biogasinstallaties waarbij gebruik wordt gemaakt van de menselijke uitwerpselen is vernieuwend en zeer effectief gebleken.

Biogas zorgt voor groene revolutie in landelijk Nepal

Een artikel uit de krant

Khinu Darai, een Nepalese dorpsbewoonster moest iedere dag ongeveer vijf kilometer lopen om brandhout te sprokkelen om de maaltijden voor haar gezin te kunnen koken. Twee jaar geleden schafte ze in het kader van een overheidsproject, dat de mensen aanmoedigt over te gaan op groene energie, een biogasinstallatie aan. Dit veranderde het leven van de 30-jarige moeder van drie kinderen. “Biogas is een zegen voor mijn familie. Nu hoef ik niet meer de jungle in om hout te halen,” zei ze tegen APF zittend naast haar eenvoudige lemen huis in het dorp Badrahani. “Het is schoon en veilig en we zijn gezonder nu we niet meer voortdurend vieze rook inademen.” Al met al hebben 82 huishoudens uit Badrahani een zwaar gesubsidieerde biogasinstallatie gekocht. Het project wordt ondersteund door de Nederlandse en Duitse regering.
Biogas is een mengsel van methaan en kooldioxide dat geproduceerd wordt in een ondergrondse luchtdichte tank, digester (gistinstallatie) genoemd. De tank wordt gevuld met koeienmest, afval en water, wat vervolgens gaat vergisten. Milieudeskundigen zien in Nepal grote mogelijkheden voor biogas, waar bijna 80% van de bevolking op het platteland zonder elektriciteit leeft, en die voor koken en verwarming afhankelijk zijn van houtvuur. Dit betekent dat ze in huizen wonen die zwart zien van de rook, wat zeker bij jonge kinderen ademhalingsproblemen oplevert. Daarbij is ook het kappen van grote oppervlaktes aan bos een serieus probleem.
Badrahani ligt aan de rand van Chitwan, een Nationaal Park met bedreigde diersoorten als de Bengaalse tijger en de eenhoornige neushoorn. Het kappen van het bos door de plaatselijke bevolking bedreigt de leefomgeving van de wilde dieren. “Biogas zorgt voor een groene revolutie op energiegebied,” zegt Prakash Lamichhane, hoofd van de onderzoeksafdeling van de Biogas Sector Partnership (BSP), de regeringsinstantie die belast is met de installatie. “We hebben de capaciteit om 1,9 miljoen installaties te plaatsen, maar we hebben tot nu toe slechts 11% hiervan gerealiseerd. Er is nog een lange weg te gaan.” De afgelopen 20 jaar zijn 210.000 biogasinstallaties geplaatst die elk rond de $350 kosten. De regering betaalt hiervan een derde.
Volgens BSP reduceert elke installatie de landelijk toch al lage CO2-uitstoot met 4.7 ton per jaar. “Zo helpen we het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen met 987.000 ton per jaar. Het steunt de strijd tegen klimaatveranderingen,” zei Lamichhane. Het biogasproject wordt toegejuicht als een van de zeldzame milieusuccessen in een land waarvan de hoofdstad een van de meest vervuilde is. Mahaboob Siddiki, die al sinds de oprichting 26 jaar geleden bij BSP werkt, zegt dat het niet altijd gemakkelijk blijkt om de dorpsbewoners te overtuigen. “Omdat het gas geproduceerd wordt uit koeienmest en afval, denkt men dat het onzuiver is en schaamt men zich ervoor om het te gebruiken bij het bereiden van eten.
“Verschillende keren zijn we uit de dorpen weggejaagd, maar we hebben nooit opgegeven.” Hij noemt de technologie een win-win-situatie voor dorpsbewoners en het milieu. Deze mening is ook Babhimaya Tamang toegedaan, een 45 jarige boerin uit Badrahani die het bijproduct slurry gebruikt om de landbouwgronden te bemesten, waardoor de opbrengst aan groenten die de familie verbouwt verhoogd wordt en hiermee de inkomsten. “Het was erg ongezond om in de rokerige keuken te staan. Ik kreeg pijn aan mijn ogen en ik moest veel hoesten bij het eten koken,” zei ze tegen AFP. “Het gebruiken van biogas is veel beter.”
Volgens Sameer Thapa, coördinator van het Alternative Energy Promotion Centre (AEPC), verdiende het land in 2007 $600.000 met de handel van de miljoenen tonnen CO2-uitstoot die uitgespaard waren door het biogas. “Als we het gebruik van houtvuur verminderen, valt er veel te verdienen met de CO2-emissiehandel”, zei Thapa. “Ongeveer 80.000 biogasinstallatie kunnen volgend jaar hiervoor worden ingezet.” Met deze baten kunnen weer nieuwe installatie worden bekostigd, waardoor de regering de capaciteit van de CO2-handel kan vergroten.
“Veel ontwikkelingslanden in Azië en Afrika maken gebruik van onze kennis om biogas te promoten en anderen vragen ons om hulp. Nepal stond altijd bekend als het land met de bergen. Nu wordt het door ontwikkelingslanden het land van de biogassen genoemd.”