Gehandicaptenzorg
Project voor kinderen met Duchenne in Bhaktapur
Nepal Development Academy heeft het project 'Duchenne Muscular Dystrophy' gedurende twee jaar financieel gesteund. De kinderen met ziekte van Duchenne krijgen een fysiotherapeutische begeleiding, onderwijs en allerlei activiteiten, met als doel om aan al die kinderen hulp te bieden, voorlichting aan Nepalezen te verstrekken, de diagnose te verbeteren en ervoor te zorgen dat het project lang blijft bestaan. De ziekte van Duchenne is een spierziekte die progressief van aard is, hetgeen betekent dat de spierkracht steeds verder achteruitgaat, uiteindelijk resulterend in de dood. De levensverwachting van de mensen in Westerse landen is dankzij de ontwikkeling van optimale behandelmethodes opgelopen tot ongeveer 30 jaar. In Nepal is de levensverwachting een stuk lager ligt dan in Nederland. Een medicijn voor deze ziekte is er nog niet.
In 2006 heeft NDA besloten om dit project over te dragen aan de eigenaar van het centrum Duchenne Muscular Dystrophy. Daarmee is het project voor NDA afgerond.
Persoonsgebonden gehandicaptenzorg in Nepal
De persoonsgebonden gehandicaptenzorg behelst het verbeteren van de woon-, leef- en gezondheidstoestand van gehandicapten in Nepal. Het ligt in de lijn van de NDA om de individuele gevallen apart te bestuderen en situatieafhankelijke hulp aan te bieden.
In Nepal bestaat geen enkele vorm van medische opvang en begeleiding. Ook andere vormen van gezondheidszorg, zoals bijvoorbeeld fysiotherapie zijn afwezig. Daarbij komt dat de meeste gehandicapten, afhankelijk van welke handicap zij hebben, in hun eigen dorp verblijven, soms verzorgd, maar soms ook verstoken van elke vorm van hulp. De mobiliteit zoals wij die hier kennen zoals het gebruik van een rolstoel, een speciaal aangepast busje of een aangepaste woning zijn voor de Nepalese gehandicapten niet weggelegd. Mede door dit gebrek aan mobiliteit zal in veel gevallen de handicap verergeren. Isolatie, eenzaamheid en een stagnatie in de intellectuele ontwikkeling zijn dan gevolgen die juist een achtergesteld persoon als de gehandicapte er niet bij kan gebruiken.
De projectcoördinator en ervaren fysiotherapeute Jos Markus is van begin februari tot begin mei 2005 naar Nepal geweest om op vrijwillige basis het project op te zetten. Zij heeft de situatie van een zevental gehandicapte kinderen in kaart gebracht waarvan twee kinderen in aanmerking komen voor een persoonsgebonden hulp. Dit project was op initiatief van Uttam Mainali tot stand gekomen.
Sinds 2004 bood NDA de persoonsgebonden hulp aan verschillende gehandicapten. In 2009 is het gehandicaptenzorgproject beëindigd.