Nepal Development Academy

Vier en halve maand in Nepal!! De eerste vijf weken van mijn verblijf heb ik samen met mijn vriend door het mooie Nepal gereisd. Daardoor heb ik een goede eerste indruk van de veelzijdige cultuur, met zijn hindoeïstische en boeddhistische elementen, gekregen. Winkelen in Kathmandu; fietsen door de rijstvelden van de Kathmanduvallei naar het stadje Bhaktapur; raften op de Trisuli-rivier; een trekking door de bergen naar de besneeuwde toppen rond Annapurna Base Camp; heerlijk uitrusten in en rond Pokhara met zijn Phewa Lake….. Nepal heeft bezoekers heel wat te bieden.

Maar de ‘toerist uithangen’ was niet het doel van mijn bezoek aan Nepal….. Al jaren droomde ik ervan om ooit een paar maanden vrijwilligerswerk te gaan doen in een ontwikkelingsland. Het geven van Engelse les op een Nepalese school, dat was de uitdaging waarvoor ik hier naar toegekomen was!

Drie maanden breng ik vervolgens in Hemja door. Een dorp, zo’n 10 kilometer ten westen van Pokhara, gelegen tussen de heuvels, met een schitterend uitzicht op de besneeuwde toppen van de Annapurna regio. Bijna de hele bevolking van het dorp leeft van de landbouw en de mensen zijn erg gehecht aan de tradities van het hindoeïsme. Ik woon bij een Nepalese familie die, op twee zoontjes na, alleen Nepalees spreekt. Toch kunnen oma, moeder en ik elkaar redelijk duidelijk maken wat we willen. Als we er echt niet uitkomen, functioneert buurmeisje Shova als tolk. Ze wordt een goede vriendin van mij. Ik leef samen met de familie en probeer me zoveel mogelijk aan te passen aan hun gebruiken. Ik eet twee keer per dag dhaal bhaat tarkaari (rijst met linzensoep en een groentencurry), loop rond in cholo met lungi, kurta surbal of sari, was mijn kleren in de rivier en neem ook zelf iedere zaterdag een bad in de rivier.

In Hemja ben ik lerares op de Dhawalagiri Boarding School, een grote school waar zowel ‘preprimary’(peuter en kleuterschool) als ‘primary’ (basisschool) en (lower) ‘secondary’ education (voortgezet onderwijs, t/m S.L.C.;school leaving certificate) wordt gegeven. Op het eerste gezicht is dit niet een van de armste scholen in Nepal. De kinderen lopen er netjes in schooluniform bij (als ze dat ook niet doen, krijgen ze met de stok…). De gemiddelde groepsgrote is redelijk: zo’n vijfendertig kinderen. Het onderwijs is er beter dan op de meeste Gouvernment schools, waar leerkrachten regelmatig niet op komen dagen en waar soms zeventig kinderen bij elkaar in de klas zitten. Toch is het onderwijs dat hier gegeven wordt niet te vergelijken met het onderwijs in bijvoorbeeld Nederland. Kleurloze lokalen, kinderen opgepropt in bankjes, kinderen vanaf drie jaar die de hele dag klassikaal ‘onderricht’ worden, een schoolsysteem puur gericht op zoveel mogelijk kennis, leerkrachten die niet over diploma’s beschikken… er valt nog heel wat te verbeteren.

Ik geef les aan klas 2 tot en met 5 (primary level) met als doel het verbeteren van de Engelse spreekvaardigheid van de kinderen. Met liedjes, spelletjes en naar aanleiding van foto’s die ik uit Nederland meegenomen had, doe ik daar een poging toe. Of hun Engels ook echt verbeterd is en of mijn vrijwilligerswerk ook echt een verandering in het denken teweeg gebracht heeft? Daar durf ik geen antwoord op te geven. Zeker is wel dat zowel de kinderen op school als de familie, maar vooral ook ikzelf op een intensieve manier in contact gekomen zijn met een andere cultuur. Ik heb een fantastische tijd gehad in Nepal!!!